Det er juni 1946 og fred i Norge. Fartein Valen har fullført eit stort arbeid. Han har skrive ferdig symfoni nr. 3, ein pastoralesymfoni med stormkast, ei kjærleikserklæring til Valevåg, pastorale, elegi over dei unge døde, alle krigens offer, det fortel om stormane, og det munnar ut i ein ny pastorale, ein jubelsong, ein takk, ein vårdag i Valevåg. I denne romanen blir liv og musikk, håp og tru, kjærleik og sakn fletta inn i kvarandre til ein symfonisk og litterær vev.